Sevgiyi görünür hale getiren sevginin zıddı; “korku” dur. Korkudan
uzaklaştıkça sevgiye, sevgiden uzaklaştıkça da korkuya yaklaşırız. Bu durumda
korkunun var olabilmesi için tek bir şeye ihtiyaç vardır. O da “Sevgi”.
Sevginin
ne olabileceğini kafa yormaya başladığım da polarite (kutuplaşma) kanuna
başvurmaya karar verdim. Yaşamımdaki korkunun izlerini bulabilirsem onu sevgiye
dönüştürmek sadece bir karara bakıyordu. Bu yüzden de attığım adımların arkasındaki
motivasyonun sevgi ya da korku olup olmadığını araştırmaya başladım. Ne kadar
iyi niyetli olursam olayım attığım adımların arkasında bir plan vardı. Onu
yaparsam bu olur, öyle dersem bunu alamam gibi manipülatif planlar yapıyordum. Manipülasyonun
var olduğu her yerde tek bir şey vardı o da korkuydu. Kendi kendime “Neden böyle yapıyorum” dediğimde ise bir şeylerin eksik olacağı ya
da yapılamayacağı ya da bir daha bana ihtiyaç duyulmayacağına dair korkularım
olduğunu keşfettim. Bu tür korkularım olduğu sürece de evrenin benim için bir şeyler
yapmasına izin veremiyordum. Kısaca sabırsızca davranıyordum. Motivasyon
kaynağı korku olan aksiyonlar da beni kendim olmaktan uzaklaştırıyordu. Kendim
olamadığında ise ortaya çıkan beni sevmiyordum.
Bu mükemmel tespitten sonra yapılacak tek bir şey
vardı. O da motivasyonu korku olan hareketlerimin gerisindeki motivasyonu
sevgiye dönüştürmek. Yani attığım adımların arkasında korkuyu hissettiğim an, istemediğim
sonuçlar ortaya çıkacak olsa dahi söylemeyi planladığım cümlelerden ya da
atacağım adımlardan vazgeçtim. Sonuç düşündüğüm gibi korkutucu olmamıştı. Kısaca
biraz zihnim üzerinde çalışarak korkuları sevgiye dönüştürmenin yolunu
keşfetmiştim. Ve böylece korkunun bana hizmet etmesini sağlamış oldum. Bu uygulamayı kolay yapabilmek için
konsantrasyon geliştirmeniz gerekecektir. . Çünkü zihin ürettiği o enteresan
düşünceler ile her an güzel oyunlar oynayabilir. Bunun için de Meditasyon ve
Nefes Farkındalığı başlıklı yazılara göz atmanızı öneririm.
Her
daim Sevgi ve ışıkla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder