Fiziksel ya da zihinsel acı
çektiğimizde genelde verdiğiniz tepki bunları yok saymak ya da yok etmek
şeklindedir. Örneğin, hemen ağrı kesici alır, televizyon, sinema vb. gibiye
yönelerek acıdan uzaklaşırız... Ben diyorum ki bugünden itibaren acı çektiğinizi
hissettiğinizde acıdan uzaklaşmak yerine o acıyla bir kaç dakika geçirin, önce “Bu
bir acıdır” deyin. Bir kaç dakika boyunca acı hissine meditasyon yaparak
dürüstçe acının varlığını kabul etmeyi deneyin. Yaşamınızda var olan bu
deneyimi bir trajediye dönüştürmeden onu izleyin. Burada önemli olan acıyı fark
etmek ve ondan bir şeyler öğrenmektir. Acıyla birlikte olmak sizi çok
zorladığında şunları hatırlatın kendinize...
“ Mutluluk ve acı geçicidir, hiç bir temele dayanmazlar. Acı veren
deneyimler aslında birbirlerine çok benzerler.
Ve hiç bir zaman uzun sürmezler. Sorunlar sadece farklı bir aksiyon
alınması gerektiği konusunda bizi uyarmaktadırlar. Bu durumu idrak ettiğimizde yaşamdan
daha fazla keyif almaya başlayabiliriz. Sorunlara bu bakış açısıyla yaklaştığımızda
acıdan uzaklaşmak için negatif bir aksiyon alarak tekrar aynı döngünün içine
girmekten kurtuluruz.” Bunu sürekli yaptığımızda tüm sorunlar birer öğreti
haline gelirler.
Çekilen acılar ve yaşanılan sorunların
kötü olması gerekmez. Bu tamamen onlara karşı olan davranış şeklimiz ile
ilgilidir. Eğer onlara karşı direnç gösterirsek daha çok acı çekeriz. Sorunlara daha gerçekçi yaklaşarak onları
yaşamın doğal bir parçası olarak görüp, kabule geçtiğimizde gerçek bir spritüal
gelişmeden bahsediyor oluruz!
Her Daim Sevgi ve Işıkla
www.Nefestr.com
Kaynak: budist öğretiler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder